علل مختلف ریزش مو

همزمان با ریشه‌یابی علل ریزش و درمان‌های ریزش مو از سوی پزشک باید عادت نادرستی که زمینه ساز این عارضه است ترک شود.مصرف روغن‌ها بویژه روغن جامد باعث ریزش مو می‌شود، اما استفاده از روغن‌های گیاهی در طبخ غذاها به خصوص روغن زیتون و هسته انگور ریزش مو را کاهش می‌دهد

تاثیر خواب بر ریزش مو

خواب شبانه در رشد بهتر موها بسیار تاثیرگذار است .خواب شبانه کم موجب ریزش موها می‌شود. البته ساعت خواب هم بسیار مهم است و بهترین زمان خواب ساعت 23 تا 7 صبح است

در افرادی که مدت زیادی با کامپیوتر کار می‌کنند یا دانش آموزانی که شب امتحان تا پاسی از شب بیدار هستند و کسانی که شب کارند؛ روند ریزش مو بسیار سریع‌تر است ولی با اصلاح زمان خواب این مشکل برطرف می‌شود

تغذیه نامناسب و ریزش مو

افراط در نوشیدن چای سیاه باعث ریزش مو می‌شود، اما چای سبز رویش موها را بهبود می‌بخشد. چای سبز باعث کاهش سوخت و ساز بدن، کاهش میزان هورمن‌های مردانه در زنان و در نهایت جلوگیری از ریزش موها می‌شود

روند ریزش مو در افراد چاق به علت سخت شدن رگ‌ها بیشتر است، مصرف شیر و ماست کم چرب باعث جلوگیری از ریزش مو می‌شود، اما مصرف لبنیات پرچرب این عارضه را تشدید می‌کند

استفاده از میوه‌ها و سبزیجات تازه برای جلوگیری از این عارضه سودمند است،اسفناج از سبزیجاتی است که تاثیر زیادی بر بهبود روند رشد مو دارد، مصرف گوشت قرمز و مرغ به علت دارا بودن آهن باعث رویش بهتر موها می‌شود، اما ماهی به علت اینکه حاوی امگا 3 فراوانی است، تاثیر بیشتری در جلوگیری از ریزش موها دارد.

 استفاده از استروژن‌های گیاهی بویژه سویا تاثیر چشمگیری در جلوگیری از ریزش دارد.

 چربی خون بالا، موهای چرب و خارش سر نیز باعث ریزش مو می‌شود.

رشد بهتر موها با ورزش

اغلب ورزشکاران دارای موهایی پرپشت هستند تاثیر ورزش متعادل در جلوگیری از سفیدی و ریزش موها به اثبات رسیده است. ورزش حرفه‌ای و قهرمانی در زنان نتیجه‌ای برعکس دارد و ریزش مو را بیشتر می‌کند.

کاهش استرس موجب بهبود روند رویش موها می‌شود، ورزش روزانه موجب ترشح هورمون آندورفین، کاهش استرس و جلوگیری از ریزش مو می‌شود.

افزایش ریزش مو با مصرف مواد دخانی

در مصرف کنندگان سیگار، قلیان و الکل ریزش مو شایع‌تر است و اثرات نامطلوب قلیان بر ایجاد این مشکل بسیار شدیدتر از سیگار است.

قطع یکباره داروهای هورمونی و قرص‌های جلوگیری از بارداری در زنان موجب ریزش موی شدید می‌شود. اختلالات قاعدگی نیز از علل زمینه‌ساز ریزش است.

بر خلاف باور عمومی مردم ریزش مو پس از زایمان طبیعی نیست و در صورتی که این مشکل پس از ماه دوم بعد از زایمان ادامه داشته و شدید باشد باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه شود، زیرا راهکارهای درمانی رویش مو پس از ماه دوم چندان نتیجه بخش نیست و رویش موها جبران پذیر نیست.

تغییرات هورمونی در حوالی دوران یائسگی از علل ریزش مو است،در این دوران کاهش هورمون‌های زنانه و افزایش ترشح هورمو‌ن‌های مردانه موجب ریزش مو می‌شود، اما در صورت ریزش موی شدید در حوالی یائسگی مصرف فیناستراید در صورت صلاحدید پزشک باعث رفع مشکل ریزش می‌شود.

شانه کردن زیاد موی سر نیز ریزش مو می‌آورد

افراط در برس کشیدن و شانه کردن موها از علل ریزش موها است،موها باید فقط یک نوبت در روز شانه شود.

شست و شوی زیاد یا کم موها از علل تشدید کننده ریزش مو هستند، شست و شوی زیاد نیز از علل بروز ریزش مو است، حتی افرادی که موهای چرب دارند نباید در هر نوبت حمام کردن موها را شامپو بزنند بلکه با مراجعه به پزشک و تجویز شامپوهای مخصوص موهای چرب باید در صدد رفع این مشکل برآیند. شست و شوی کم و هفته‌ای یک نوبت نیز باعث ریزش مو می‌شود.

دستکاری زیاد موها و افراط در مصرف تافت، واکس و حالت دهنده‌های مو باعث ریزش مو می‌شود.

بستن محکم موها در دختران موجب سست شدن مو و ریزش می‌شود، سفت بستن موها باعث خالی شدن ناحیه پیشانی و کناره‌های سر است که امروزه بسیار شایع شده است.

روسری‌های با مواد مصنوعی و استفاده از چندین لایه شال و روسری و بستن هدهای محکم در ناحیه جلویی رویش موها به علت افرایش فشار وارده بر ریشه مو از عوامل زمینه‌ساز ریزش است.

تاثیر مصرف مکمل‌های ویتامینی بر رویش مو

کمبود آهن و ویتامین Dچک شود. از علل شایع ریزش موها،کمبود ویتامین ها است،باید سالیانه یک نوبت میزان آهن و ویتامین D بدن اندازه‌گیری شود و در صورت کمبود ویتامین D، با مصرف قرص‌های مکمل یک بار در هفته کمبود این ویتامین جبران می‌شود .

مصرف قرص روی، آهن، قرص چای سبز، انواع ویتامین B، امگا – 3 و ویتامین E باعث جبران ریزش مویی می‌شود که به علت کمبود ویتامین ایجاد شده است.

آیا داروها درروند ریزش مو تاثیر دارند؟

هردارویی که مصرف می‌کنید، فواید و عوارض خاص خود را دارد. عوارض هر دارو لزوما روی همان محلی که دچار بیماری شده نیست. برای مثال بعضی داروها به موها آسیب می‌رسانند و باعث ریزش و تغییر رنگ و بافت موها می‌شوند.

بیشتر داروهای ضدسرطان که در شیمی‌درمانی استفاده می‌شوند بر سلامت موها تاثیر منفی می‌گذارند. بعضی از این داروها مانند تاکسان‌ها که برای مقابله با سرطان سینه به کار می‌روند، باعث ریزش مو می‌شوند. در این شرایط ریزش مو با شدت و سرعت زیادی رخ می‌دهد و گاهی حتی رویش دوباره مو بسختی صورت می‌گیرد. البته در بیشتر مواقع موها دوباره رشد می‌کنند. داروی بوسولفان که برای درمان بعضی تومورهای مغزی یا تومورهای مخچه در کودکان استفاده می‌شود نیز همین تاثیر را دارد. در یک تا 2 درصد موارد، امکان رویش دوباره موها منتفی است یا این‌که موهای جدید کیفیت پایین و نامناسبی دارند. با این حال، ریزش موی ناشی از بسیاری داروهای شیمی‌درمانی دیگر با اتمام جلسه‌های درمان رفع می‌شود و خوشبختانه اثرات جانبی آن روی موها نیز قابل‌جبران است.

چرا موها هنگام شیمی‌درمانی می‌ریزند

سلول‌های سرطانی بیشتر از سلول‌های دیگر میل به تقسیم و تکثیر شدن دارند. تقسیم سلولی در نواحی‌ای مانند جداره روده و پیاز موها زیاد است. داروهای شیمی‌درمانی روی سلول‌های با سرعت تکثیر بالا اثر بیشتری دارد. این مساله هم باعث وارد شدن آسیب جدی به این سلول‌ها در دوره شیمی‌درمانی می‌شود و ریزش موی سر و البته کل بدن با سرعت بالایی رخ می‌دهد.

اینترفرون

داروی اینترفرون در یک دوره طولانی برای درمان بیماری‌هایی مانند هپاتیت C تجویز می‌شود که گاهی اثرات منفی و مخربی روی موها می‌گذارد. این دارو معمولا باعث ریزش مو می‌شود و می‌تواند رنگ یا بافت موها را تغییر دهد.

همچنین می‌تواند باعث وز شدن موها شود. البته اثرات جانبی و مخرب این دارو به اندازه داروهای شیمی‌درمانی نیست اما بهتر است درباره عوارض آن به بیمار آگاهی‌های لازم داده شود. به عقیده متخصصان پوست و مو مصرف اینترفرون برای درمان سرطان پوستی ملانوم یا سرطان کلیه متاستاز داده، همان اثرات مخرب را روی موها می‌گذارد.

داروهای هورمونی

قرص‌های ضدبارداری، تستوسترون و استروئیدهای آنابولیزان که در درمان بعضی اختلالات هورمونی به کار می‌روند، جزو داروهای هورمونی هستند که می‌توانند روی سلامت موها تاثیر منفی بگذارند.

قرص‌های ضدبارداری پروژستین نسل اول و دوم در بعضی خانم‌های مستعد باعث ریزش مو می‌شود اما درباره همه خانم‌ها صادق نیست. از پزشکتان بخواهید قرص‌های نسل سوم را ـ که اثرات هورمون مردانه کمتری دارند ـ برایتان تجویز کنند. این قرص‌ها تاثیر کمی روی موها می‌گذارند.

داروهای حاوی تستوسترون و استروئیدهای آنابولیزان

این داروها باعث ریزش مو و رویش موهای زائد، ‌بویژه در آقایان مستعد ریزش مو می‌شود زیرا تستوسترون به واسطه آنزیم 5-آلفا ردوکتاز که در ناحیه پوست سر قرار دارد، هورمونی به نام دی‌هیدروتستوسترون تولید می‌کند. همین هورمون نیز فولیکول‌های مو را به سمت ریزش زودرس سوق می‌دهد. به همین سبب موها بیش از پیش نازک و کوتاه می‌شوند، طوری که پس از مدتی فقط موهای کرک‌مانندی از آنها باقی می‌ماند و بالاخره به مرور زمان موها محو می‌شوند. استروئیدهای آنابولیزان نیز مشتقات هورمون‌های مردانه یا تستوسترون‌ها هستند. از این رو همان اثرات مشابه را بر جای می‌گذارند و باعث ریزش مو می‌شوند.

کورتون‌ها نیز به دلیل داشتن خاصیت هورمون مردانه می‌توانند در افراد مستعد باعث ریزش مو شوند. این داروها با دوره‌های طولانی به کار می‌روند و از بین آنها می‌توان به بتامتازون یا پردنیزولون اشاره کرد که در صورت استفاده درازمدت با دوز بالا می‌توانند باعث آسیب‌دیدگی و ریزش موها شوند. البته با تمام شدن دوره درمان و قطع مصرف دارو، عوارض آن از بین می‌رود.

تاثیر ویتامین A

دو داروی آسیتریتین و ایزوترتینوئین برای بیماری‌های آکنه و پسوریازیس کار برد دارند. این دو دارو ـ که به خانواده رتینوئیدها )مشتقات ویتامین A( تعلق دارند ـ می‌توانند باعث آسیب به موها شوند.

داروی آسیتریتین که برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود، می‌تواند به ریزش مو، تغییر رنگ یا حالت موها منجر شود. داروی ایزوترتینوئین نیز برای رفع جوش‌های غرور جوانی تجویز می‌شود و مصرف دوز بالای آن به مدت بیش از شش ماه، می‌تواند باعث ریزش مو شود. خوشبختانه با قطع این داروها ریزش مو هم متوقف خواهد شد.

اثرات داروهای دیگر روی موها

داروهای پرکاربرد دیگری هم هست که گاهی باعث آسیب دیدن و ریزش موها می‌شود. در بعضی موارد استفاده دراز مدت از داروهایی که در زیر ذکر می‌کنیم، مشکل‌ساز می‌شود:

داروهای ضدافسردگی: کلومی پرامین، آموکساپین، پاروکستین، آمی‌تریپتیلین و فلوکستین.

داروهای ضدانعقاد خون: تیوکلومارول، هپارین (در دوز بالا) و وارفارین.

داروهای ضدفشارخون: متیل دوپا، کاپتوپریل (بندرت)، کلونیدین و انالاپریل.

داروهای ضدالتهاب: کلشی‌سین (داروی ضدنقرس).

داروهای ضدتشنج: والپیروئیک اسید (دپاکین) و والپرومید (دپامید).

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی که برای درمان درد و روماتیسم استفاده می‌شود: ناپروکسن و سولینداک (بندرت).

داروهای ضدتیروئید (برای تنظیم کارکرد غده تیروئید): تیواوراسیل و لووتیروکسین (در دوز بالا).

داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا: پروپرانولول، آتنولول، بیزوپرولول و نادولول.

داروی لیتیوم (تثبیت کننده خلق).

داروهای ضدروماتیسم: آلوکریزین.

داروهای ضدمالاریا: مفلوکین (بندرت).

توصیه می‌شود اگر چند هفته یا چند ماه پس از مصرف هر دارو، تغییری در موهایتان مشاهده کردید، به متخصص خود اطلاع دهید.